سابقه و هدف: بیماری دیابت می‌تواند تأثیر مخربی بر روی اندام‌های مختلفی ازجمله کبد داشته باشد. در این حالت شاخص آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز در خون زیاد خواهد شد. مطالعه حاضر باهدف بررسی اثر آلوئه ورا همراه با تمرین شنا بر آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گردید.

مواد و روش‌ها: تعداد 84 رأس موش صحرایی به‌طور تصادفی به هفت گروه سالم کنترل هفته اول، سالم کنترل هفته چهارم، دیابتی کنترل هفته اول، دیابتی کنترل هفته چهارم، عصاره آلوئه ورا، تمرین شنا و عصاره آلوئه ورا با تمرین شنا تقسیم شد. برنامه تمرینی شامل سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه به مدت 4 هفته انجام شد. در پایان با خون‌گیری از قلب میزان آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز مشخص گردید. جهت تجزیه ‌و تحلیل داده­ها، از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0=α).

یافته‌ها‌: نتایج نشان داد که القاء دیابت منجر به افزایش معنی‌دار آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز می‌گردد (001/0=p) همچنین چهار هفته مصرف آلوئه ورا و تمرین شنا هر کدام اثر معنی‌داری بر کاهش آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز دارند (001/0=p)؛ در حالی که چهار هفته تمرین شنا همراه با مصرف آلوئه‌ورا تأثیر بیشتری بر کاهش آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز دارد (001/0=p).

نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت که هر چند تمرین شنا به تنهایی و مصرف عصاره آلوئه ورا به تنهایی اثر کاهنده‌ای بر روی آنزیم‌های کبدی دارد اما تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه ورا تأثیر بیشتری بر کاهش آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز دارد.

واژگان کلیدی: تمرین شنا، دیابت، آلوئه ورا، موش صحرایی، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز