سابقه و هدف: افزایش حجم باقیمانده معده از مشکلات اساسی بیمارانی است که از طریق لوله تغذیه می‌شوند و در معرض بازگشت محتویات معده و آسپیراسیون تنفسی می‌باشند. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر بذر شنبلیله بر حجم باقیمانده‌ معده و آسپیراسیون تنفسی بیماران تحت تهویه‌ مکانیکی انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور با طراحی قبل و بعد،60 بیمار تحت تهویه‌ مکانیکی بستری در بخش‌های مراقبت ویژه، پس از همسان‌سازی جنس، سن، بیماری و داروهای مصرفی به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. به گروه مداخله 3 گرم بذر شنبلیله (دو بار در روز) به مدت 5 روز داده شد و گروه کنترل فقط اقدامات روتین دریافت کردند. انجام گاواژ یکسان تا روز پنجم ادامه یافت. میزان آسپیراسیون تنفسی و حجم باقیمانده معده آنان بدو پذیرش و در طول 5 روز اندازه‌گیری و با یکدیگر مقایسه شد. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها با آزمون کوکران و آنالیز اندازه‌های تکراری آنوا در سطح معنی‌داری 05/0 انجام شد.
یافته‌ها‌: میانگین حجم باقیمانده و درصد آسپیراسیون تنفسی در بدو پذیرش در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت. در طی پنج روز مطالعه، میانگین حجم باقیمانده در گروه کنترل در مقایسه با گروه دریافت کننده بذر شنبلیله افزایش یافت و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود (000/0=p). میزان آسپیراسیون تنفسی در گروه شنبلیله کمتر از گروه کنترل بود(به ترتیب3/ 3 % در مقابل 3/33 % ،005/0= p) و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود (005/0=p). در میزان مرگ و میر بین دو گروه تفاوت دیده نشد.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تغذیه از طریق لوله با بذر شنبلیله، ممکن است بتواند حجم باقیمانده معده را کم کرده و میزان بروز آسپیراسیون تنفسی بیماران تحت تهویه‌ مکانیکی را کاهش دهد.