فاطمه ساعدی، محمود نیک سرشت، عبدالحسین طاهری کلانی،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: نشان داده شده است که اختلال در عملکرد و بیوژنـز میتوکندریایی عضله ناشی از سالمندی میتواند زمینهساز بروز بیماریهای مختلف گردد. هدف این مطالعه تعیین اثر ۸ هفته تمرین تناوبی شـدید (HIIT) و مصرف مکمل زالزالـک بر بیان پروتئینهای میتوکندریایی PGC-۱α و TFAM عضله دراز انگشتان پا (EDL) در موشهای صحرایی سالمند بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ سر موش صحرایی نر سالمند بهطور تصادفی در چهار گروه (هر گروه ۹ سر) کنترل، تمرین، مصرف مکمل و تمرین+ مصرف مکمل (ترکیبی) تقسیم شدند. برنامه HIIT شامل اجرای ۶ تا ۹ نوبت یک دقیقهای دویدن بر روی نوارگردان با سرعت ۱۶ تا ۲۵ متر/دقیقه و فواصل استراحتی یک دقیقهای بین نوبتها بود. در طی مداخله، مقدار ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز عصاره زالـزالک به گروههای مصرف مکمل و ترکیبی به صـورت گـاواژ داده شد. میزان پروتئینهای PGC-۱α و TFAM در عضله EDL با روش وسترن بلات اندازهگیری شد.
یافتهها: میزان پروتئین PGC-۱αگروه ترکیبی در مقایسه با گروههای کنترل (۰۰۰۱/۰=p)، تمرین (۰۰۸/۰=p)، مصرف مکمل (۰۰۰۱/۰=p) و در گروههای تمرین (۰۰۰۱/۰=p) و مصرف مکمل (۰۰۰۱/۰=p) نسبت به گروه کنترل بهطور معنـی‌داری بالاتر بود. همچنین میزان پروتئین TFAM گروه ترکیبی نسبت به گروههای کنترل (۰۰۰۱/۰=p)، تمرین (۰۱۴/۰=p)، مصرف مکمل (۰۰۰۱/۰=p) و گروه تمرین در مقایسه با گروههای کنترل (۰۰۰۱/۰=p) و مصرف مکمل (۰۰۰۱/۰=p) افزایش معنی‌داری را نشان داد.
نتیجه گیری: این یافتهها نشان میدهد اجرای HIIT همراه با مصرف مکمل زالزالک از راه همافزایی آثار این دو مداخله، میتواند افزایش بیشتری در برخی از پروتئینهای درگیر در بیوژنز میتوکندریایی ایجاد نماید.
