سابقه و هدف: کورکومین به­عنوان یک آنتی‌اکسیدان طبیعی در برخی پژوهش‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. از طرفی محدود بودن مطالعات انجام شده در ارتباط با مصرف مکمل کورکومین در ورزش و همچنین با توجه به نقش کبد به‌ عنوان مهم‌ترین بافت درگیر در استرس اکسیداتیو در ورزشکاران، این پژوهش با هدف بررسی اثر ۸ هفته تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل کورکومین بر آنتی‌اکسیدان‌های سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز بافت کبد موش‌های صحرایی انجام شد.

مواد و روش‌ها: تعداد ۳۰ سر موش صحرایی نر به‌ صورت تصادفی به ۴ گروه ۱) کنترل (۶n=) ۲) کورکومین (۶n=) ۳) تمرین استقامتی (۹n=) ۴) کورکومین – تمرین استقامتی (۹n=) تقسیم شدند. به گروه‌هایی که از مکمل کورکومین استفاده کردند، کورکومین را به مقدار ۳۰ میلی‏گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت ۳ روز در هفته و مجموعاً ۸ هفته دریافت نمودند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان بدون شیب بود که به مدت ۸ هفته، هر هفته ۵ جلسه با سرعت ۳۵-۱۰متر در دقیقه و به مدت ۷۰-۳۰ دقیقه اجرا شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه بافت کبد موش‌ها جهت اندازه‌گیری آنزیم‌های سوپر اکسید دیسموتاز ، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز جمع‌آوری گردید. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه و با ۰۵/۰α≤ مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها‌: ۸ هفته مصرف کورکومین موجب افزایش معناداری در میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه کورکومین(۰۰۳/۰p<) و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گروه ترکیبی(استقامتی-کورکومین) (۰۰۱/۰p<) گردید. با این حال، اثر تمرین و مکمل بر آنتی‌اکسیدان‌های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز معنی‌دار نبود.

نتیجه گیری: مصرف کورکومین به همراه تمرین استقامتی می‌تواند در حفظ یا افزایش دفاع آنتی‌اکسیدان آنزیمی بافت کبد موش مؤثر باشد.

واژگان کلیدی: کورکومین، آنتی‌اکسیدان، بافت کبد، تمرین استقامتی، موش صحرایی نر