سابقه و هدف: رفتار غذا خوردن را می­توان به عنوان عاملی در نظر گرفت که بر دریافت غذایی و درنتیجه سلامت فرد تأثیرگذار است. از آنجایی که اضطراب در بین دانشجویان شیوع بالایی داشته و به عنوان یک عامل روحی ممکن است بر رفتار غذا خوردن تأثیرگذار باشد، مطالعه حاضر، با هدف بررسی ارتباط اضطراب با رفتارهای غذا خوردن در دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه‌های تهران و اهواز صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۳۴۰ نفر از دانشجویان در حال تحصیل در دانشگاه‌های تهران و اهواز در مطالعه شرکت نمودند. پرسشنامه اطلاعات عمومی در مورد تمامی شرکت‌کنندگان تکمیل گردید. برای بررسی سطح اضطراب از پرسشنامه اشپیل برگر استفاده شد که دو دسته اضطراب آشکار و پنهان را نشان می­داد. از پرسشنامه­ی رفتار غذا خوردن داچ نیز برای بررسی رفتارهای غذا خوردن هیجانی، خارجی و مهاری در بین شرکت‌کنندگان استفاده گردید.

یافته‌ها‌: نتایج مطالعه نشانگر این بود که دانشجویان در حال تحصیل در دو شهر، در سطح اضطراب اختلاف معنی‌داری نداشتند اما امتیاز رفتار غذا خوردن هیجانی و خارجی، در سطوح مختلف اضطراب آشکار (به ترتیب ۰۱۹/۰p= و ۰۱۳/۰p=) و پنهان (به ترتیب ۰۰۲/۰p= و ۰۲۳/۰p=) اختلاف معنی‌داری را نشان داد.

نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان‌دهنده ارتباط اضطراب با رفتار غذا خوردن در بین دانشجویان شرکت‌کننده بود و به نظر می‌رسد با کاهش اضطراب، ممکن است رفتارهای مناسب غذا خوردن شکل گیرد.