۴ نتیجه برای مکمل یاری
عبدا... شفیع زاده، شهریار اقتصادی، قربان عباسی راد،
دوره ۲، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۸۶ )
چکیده
سابقه و هدف: یکی از مشکلات مهم کشورهای در حال توسعه، بروز کوتاه قدی تغذیه‌ای (stunting) است که معرف سوءتغذیه مزمن است و کودک به قد مناسب برای سن خود دست پیدا نمی‌کند. با توجه به نقش قابل توجه ریزمغذی "روی" (zinc) در رشد کودکان، این طرح با هدف تعیین تأثیر مکمل "روی" در بهبود رشد کودکان ۱۲ تا ۲۴ ماهه مبتلا به کوتاه قدی تغذیه‌ای در شهرستان دلفان، استان لرستان طراحی و اجرا شد.
مواد و روش‌ها: : این مطالعه تصادفی دوسوکور و کنترل شده روی ۶۱ کودک ۱۲ تا ۲۴ ماهه مبتلا به کوتاه قدی تغذیه‌ای در سال‌های
۸۵-۱۳۸۴ اجرا شد. این کودکان به دوگروه مساوی تقسیم شدند. برای گروه مورد به مدت چهار ماه، روزانه mg ۱۰ شربت سولفات روی و برای گروه شاهد، روزانه همین مقدار دارونما در مدت زمان مشابه تجویز شد. سپس وزن و قد کودکان، ماهانه اندازه‌گیری و امتیاز Z وزن برای سن، امتیاز Z قد برای سن و امتیاز Z وزن برای قد دو گروه با استفاده از نرم افزارآماری SPSS ارزیابی شد.
یافته ها: مصرف مکمل روی در مدت۴ مـاه در کـودکان مبتلا به کـوتاه قـدی شدید باعث بهبود رشد قـدی و امتیاز Z قد برای سن در آنها شد (اسکور Z قد برای سن ۴۲/۰±۴۸/۱- در مقابل ۴۴/۰±۵۷/۲- ، ۰۰۰۱/۰ = P ) و بر امتیاز Z وزن برای سن هم تأثیر مثبت داشت (اسکور Z وزن برای سن ۶۹/۰±۳۰/۱- در مقابل ۵۲/۰±۷۰/۱- ، ۰۱۱/۰ = P ) ولی بر شاخص وزن برای قد، تأثیر معنی‌داری نداشت.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، کمبود "روی" می‌تواند یکی از عوامل کوتاه قدی تغذیه‌ای در شهرستان دلفان، استان لرستان باشد و مصرف مکمل "روی" سبب بهبود رشد قدی کودکان کوتاه قد می‌شود.
محمدرضا محمودی، مسعود کیمیاگر، یدا... محرابی، اسدا... رجب، مهدی هدایتی،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۸۸ )
چکیده
سابقه و هدف: دیابت نوع ۲ با بسیاری از عوامل خطر قلبی عروقی ارتباط دارد. بیماران دیابتی مبتلا به عوارض ممکن است در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از هیپرگلیسمی پاسخ آنتی‌اکسیدان سلولی معیوبی نشان دهند. در این مطالعه، اثرات مکمل‌یاری با اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-۳ همراه با ویتامین‌های E و C همراه با روی بر شاخص‌های لیپیدی و لیپوپروتئین‌ها در دو گروه زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع ۲ و مقایسه با گروه کنترل بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده دوسوکور ۷۵ زن یائسه دیابتی از بین مراجعان به انجمن دیابت ایران در مطالعه شرکت کردند. بیماران به مدت ۱۲ هفته به طور تصادفی در یکی از سه گروه درمانی قرار گرفتند؛ گروه یک: مکمل‌یاری با ۸/۱ گرم اسیدهای چرب بلند زنجیر امگا-۳ همراه mg۴۰۰ ویتامین E گروه دو: mg۵ روی همراه با mg۳۰۰ ویتامین C و گروه سه یا شاهد. برای مقایسه سه گروه در ابتدا و پایان مطالعه و میزان تغییرات در سه گروه از آنالیز واریانس و به منظور تعدیل متغیرهای دیگر از آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری استفاده شد.
یافته‌ها: میزان پیروی بیماران از مکمل‌یاری ۹۲% بود (۶۹ بیمار). در ابتدای مطالعه، تفاوت معنی‌داری بین سه گروه از نظر مقادیر مربوط به شاخص‌های لیپیدی و لیپوپروتئین‌ها دیده نشد. پس از دوره مداخله، میزان تری‌گلیسرید پلاسما در گروه یک با گروه دو ( به ترتیب ۷/۵±۳/۱۳۸ درمقابل۰/۱۸±۳/۱۸۰ میلی‌گرم در دسی لیتر)(۰۳۸/۰= P ) تفاوت معنی‌داری وجود داشت. پس از دوره مداخله به مدت ۱۲ هفته نیز تفاوت معنی‌داری بین سایر شاخص‌های لیپیدی و لیپوپروتئین‌های پلاسما در بین سه گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیری: بیشترین تأثیر اسیدهای چرب امگا-۳ همراه با ویتامین E بر کاهش سطح تری‌گلیسرید پلاسما به عنوان یکی از مهم‌ترین اجزای متشکله سندرم متابولیک در بیماران دیابتی گروه ۱ بود. تأثیرپذیری شاخص‌ها در طول مداخله ممکن است تحت تأثیر طول مدت ابتلا به دیابت باشد.
محمدرضا محمودی، مهدی هدایتی، یدا... محرابی، اسد ا... رجب، سید مسعود کیمیاگر،
دوره ۴، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۸ )
چکیده
سابقه و هدف: پیامدهای حاصل از دیابت نوع ۲ در بیماری‌زایی آترواسکلروز و عوارض آن نقش مهمی دارند. میزان ویتامین‌های E و C پلاسما در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمتر است. کاهش غلظت این ویتامین‌ها در جریان خون ممکن است خطر استرس اکسیداتیو را افزایش دهد. در این تحقیق، اثرات مکمل یاری اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-۳ همراه با ویتامین E و ویتامین C همراه با "روی" بر کنترل گلیسمی دو گروه زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع ۲ و مقایسه با گروه شاهد بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینیِ کنترل شده دو سوکور ۷۵ زن یائسه دیابتی از بین مراجعان به انجمن دیابت ایران در مطالعه شرکت کردند. بیماران به طور تصادفی در یکی از ۳ گروه درمانی تقسیم شدند: ۱- مکمل یاری حاوی ۸/۱ گرم اسیدهای چرب طولانی زنجیر امگا-۳ همراه با ۴۰۰ میلی‌گرم ویتامین E ، ۲- پنج میلی‌گرم "روی" همراه ۳۰۰ میلی‌گرم ویتامین C و ۳- دارونما به مدت ۱۲ هفته. برای مقایسه سه گروه در ابتدا و پایان مطالعه و میزان تغییرات در سه گروه از آنالیز واریانس و به منظور تعدیل متغیرهای دیگر از آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری استفاده شد.
یافته‌ها: در ابتدای مطالعه، تفاوت معنی‌داری بین مقادیر مربوط به شاخص‌های گلیسمی در بین سه گروه دیده نشد. درحالی که تغییرات میزان HOMA-IR در گروه یک به طور معنی‌داری بیش از گروه دو و گروه شاهد بود (به ترتیب ۶/۰±۹/۰- درمقابل ۵/۰±۹/۰ و ۴/۰±۴/۰)(۰۱۲/۰=P). تغییرات غلظت انسولین ناشتا (به ترتیب ۳/۱±۶/۱- درمقابل ۸/۰±۶/۰ و ۷/۰±۶/۱ میلی واحد در لیتر)(۰۳۸/۰=P) در پایان مطالعه در مقایسه با ابتدای مطالعه در گروه یک بیشتر در حالی که در دو گروه دیگر کمتر بود. تغییر میانگین قند پلاسمای ناشتا پس از مصرف مکمل در گروه ۱ کاهش و در گروه ۲ افزایش داشت (به ترتیب ۱/۱۴±۱/۱۱- درمقابل ۹/۱۰±۹/۲۷ میلی‌گرم در دسی لیتر)
(۰۳۹/۰= P ).
نتیجه گیری: کاهش توأمان HOMA-IR و انسولین پلاسما به عنوان مهم‌ترین اجزای عوامل خطرساز بیماری‌های قلبی و عروقی در گروه ۱ که مکمل حاوی ۸/۱ گرم اسیدهای چرب طولانی زنجیر امگا-۳ همراه با ۴۰۰ میلی‌گرم ویتامین E را روزانه دریافت کردند، قابل توجه است. تأثیری‌پذیری شاخص‌ها در طول مداخله ممکن است، تحت تأثیر طول مدت ابتلا به دیابت باشد.
گلناز رجاییه، ناصر کلانتری، فاطمه محمدی نصرآبادی، عفت محمدی، امیرحسین تکیان،
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
یکی از مشکلات مهم سلامت در بسیاری از کشورهای جهان، کمبود ویتامین A می‌باشد که باعث عوارض جدی در کودکان شده است. در سراسر جهان، حدود ۸/۲ میلیون کودک ۶-۴ ساله، تحت تأثیر علایم بالینی کمبود ویتامین A قرار دارند. بر اساس مطالعات انجام شده، در ایران نیز در برخی از استان‌های کشور، شیوع کمبود این ویتامین افزایش یافته که بهبود آن، تدوین و اجرای سیاست‌های مبتنی بر شواهد علمی در سطح تولیت نظام سلامت را می‌طلبد. پژوهش حاضر در همین جهت در قالب مرور دامنه (Scoping Review) به بررسی سیاست‌ها و تجربیات سایر کشور‌ها، اثربخشی، نقاط ضعف و قوت، مزیت‌ها و محدودیت‌های هر یک می‌پردازد. یافته‌های حاصل از این بررسی نشان می‌دهند که به صورت کلی برنامه‌ها و سیاست‌های مرتبط با کمبود ویتامین A را می‌توان در چهار دسته طبقه بندی نمود: مکمل یاری، غنی‌سازی مواد غذایی، تغییرات رژیم غذایی و مداخلات بهداشتی. با در نظر گرفتن اثربخشی و نقاط قوت برنامه‌ها (مانند سریع اثر بودن مکمل یاری، پایداری تغییرات رژیم غذایی یا غنی‌سازی) و ضعف (مانند وابسته بودن به منابع خارجی در مکمل یاری یا هزینه‌های بالای غنی‌سازی و مقاومت محلی در تغییرات رژیم غذایی)، بهترین رویکرد کاهش کمبود ویتامین A، به کارگیری ترکیبی از مداخلات است و در تدوین و اجرای آن باید به بافتار جامعه، جلب حمایت ذی نفعان، پایش و ارزشیابی فرآیند و نتیجه برنامه توجه گردد.
