نگین سادات تقریری، مینو باسامی، بختیار ترتیبیان، کارشناس فاطمه مهدیه نجف آبادی،
دوره ۱۸، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: فشار خون بالا ۳۰ درصد از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار میدهد. کم تحرکی و مصرف کم آنتیاکسیدان ها با افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا و بیماریهای قلبی عروقی مرتبط است. فعالیت ورزشی شدید موجب افزایش فشار خون و استرس اکسایشی میشود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر مصرف ال-سیترولین بر استرس اکسایشی و شاخصهای آنتیاکسیدانی پس از فعالیت شدید در افراد با فشار خون بالا میباشد.
مواد و روشها: آزمودنیهای این تحقیق شامل ۱۲ مرد دارای پرفشار خونی (سن۰۵/۵ ± ۵۴/۴۶ سال) میباشد که پس از ۶ روز بارگیری مکمل ال-سیترولین (۶ گرم) یا دارونما (۲/۶ گرم) فعالیت تناوبی شدید را به شکل متقاطع اجرا نمودند. اجرای فعالیت تناوبی شدید شامل ۸ تناوب ۱ دقیقه ای به ترتیب با شدتهای ۸۰، ۸۵، ۹۰، ۹۵، ۱۰۰، ۱۰۵، ۱۱۰، ۱۱۵ درصد ضربان قلب ذخیره و ریکاوریهای فعال یک دقیقهای به ترتیب با شدتهای ۳۵، ۴۰، ۴۵، ۵۰، ۵۵، ۶۰، ۶۵، ۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره بر روی دوچرخهی ارگومتر بود. نمونههای خونی قبل از فعالیت، بلافاصله بعد از آن و در ۹۰ دقیقه ریکاوری جمع آوری شدند.
یافتهها: فعالیت تناوبی شدید بر سطوح پلاسما گلوتاتین پراکسیداز (۰۰۱/۰ =P)، سوپراکسید دیسموتاز (۰۰۱/۰ =P)، ظرفیت آنتیاکسیدانی تام (۰۰۲/۰ =P) و مالون دی آلدئید (۰۰۱/۰ =P) تأثیر معنیداری داشت. اما این تغییرات بعد از مصرف مکمل ال سیترولین و دارونما معنیدار گزارش نشد.
نتیجه گیری: فعالیت ورزشی صرف نظر از مصرف مکمل ال سیترولین و دارونما باعث کاهش استرس اکسایشی و افزایش شاخصهای آنتیاکسیدانی در افراد دارای فشار خون بالا گردید.