سابقه و هدف: شیوع چاقی و اضافه‌وزن در ایران در حال افزایش است. چاقی اثر نامطلوبی بر سلامتی داشته و عامل خطرزای بسیاری از بیماری‌های جسمانی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت و برخی انواع سرطان است. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش افسردگی، اضطراب، خویشتن‌داری در خوردن و عادت‌های غذایی در پیش‌بینی چاقی و اضافه‌وزن در گروهی از زنان کارمند در اصفهان بود.

مواد و روش‌ها: تعداد 198 زن کارمند از سازمان‌های دولتی شهر اصفهان با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه ابتدا به‌وسیله ترازوی دیجیتال و قدسنج از نظر وزن و قد ارزیابی شدند و نمایه توده بدنی آنها به دست آمد و سپس از آنها خواسته شد پرسشنامه‌های تحقیق شامل مقیاس خویشتن‌داری (Restraint Scale) ، آزمون افسردگی بک (Beck Depression Inventory)، مقیاس اضطراب اشپیل برگر (Spielberger State-Trait Anxiety Inventory) و پرسشنامه عادت‌های غذایی (Eating Habits Questionnaire) محقق ساخته را تکمیل کنند. داده‌های تحقیق با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و نیز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها‌: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین سنی آزمودنی‌ها 5/42(SD=7.2)  بود و آنها در دامنه سنی 25 تا 65 قرار داشتند. بیشتر زنان کارمند مورد مطالعه در دامنه وزن طبیعی قرار داشتند (5/69%). نتایج تحقیق همچنین نشان داد که با افزایش سن نمایه توده بدنی افزایش داشت و حدود 25 درصد از گروه نمونه نیز عادت‌های غذایی ناسالم داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که از بین متغیرهای مستقل فقط خویشتن‌داری در خوردن غذا و سن قادر بودند چاقی و اضافه‌وزن را به‌طور معنی‌داری پیش‌بینی نماید. اما، متغیرهای عادت‌های غذایی، اضطراب و افسردگی قادر نبودند چاقی و اضافه‌وزن را پیش‌بینی کنند.

نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد زنانی که سن بیشتری داشتند و در خوردن غذا خویشتن‌داری می‌کردند اضافه‌وزن بیشتری داشتند.

واژگان کلیدی: چاقی، خویشتن‌داری، عادت‌های غذایی، اضطراب، افسردگی