سابقه و هدف: شیوع اختلالات روانی در جوامع درحال‌توسعه بین ۲۰ تا ۵۰ درصد تخمین زده شده است. در برخی از پژوهش­ها نا­امنی غذایی و گرسنگی با کاهش عملکرد روانی و مشکلات رفتاری مرتبط بودند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سازگاری نوجوانان با نا­امنی غذایی خانواده­های آن­ها است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مورد-شاهد بر روی ۲۴۶ دانش­آموز دبیرستانی و مادرانشان در سال ۱۳۹۴ انجام شد. پرسشنامه سازگاری دانش­آموزان دبیرستانی AISS و فعالیت فیزیکی (IPAQ) توسط دانش­آموزان تکمیل گردید. مادران دانش­آموزان، به پرسشنامه ۱۸ گویه­ای امنیت غذایی سازمان کشاورزی ایالات متحده (USDA)، سؤالات اطلاعات اجتماعی-اقتصادی و زمینه­یابی سلامت(SF-12) پاسخ دادند. ارتباط بین ناامنی غذایی و ناسازگاری با استفاده از رگرسیون لجستیک ارزیابی شد.

یافته‌ها‌: شیوع ناامنی غذایی در خانواده­های افراد ناسازگار (مورد) 6/62 درصد و در گروه سالم (شاهد) ۶/۳۶ درصد بود. بین ناسازگاری با فعالیت فیزیکی، سن مادر، سلامت روانی و سلامت جسمی مادر ارتباط معنی‌داری وجود داشت. طبق نتایج به‌دست‌آمده از رگرسیون لجستیک نوجوانان در خانواده­های ناامن غذایی بدون گرسنگی سازگاری ضعیف­تری را نشان دادند (83٫/1=OR، 040/۰> P-value). در صورتی که ناامنی غذایی با گرسنگی همراه باشد ارتباط بسیار بیشتری مشاهده شد (15٫/7=OR، 001/۰> P-value). این ارتباط پس از تعدیل اثر متغیرهای فعالیت فیزیکی، سن مادر، سلامت فیزیکی و روانی مادر، تحصیلات پدر و وضعیت منزل مسکونی معنی­دار باقی ماند (84/4=OR، 002/۰= P-value).

نتیجه گیری: ناامنی غذایی به همراه گرسنگی می­تواند یک عامل تأثیرگذار مستقل در مشکلات رفتاری به‌خصوص ناسازگاری­های عاطفی، اجتماعی و آموزشی باشد.

واژگان کلیدی: ناامنی غذایی، سازگاری، عاطفی-اجتماعی، نوجوانان دبیرستانی