سابقه و هدف: چاقی و افزایش وزن به عنوان یک پیش آگهی نامطلوب در ابتلا به بیماری‌های جسمی مزمن مطرح است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه نمایه توده بدنی با استرس ادراک شده و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و مقایسه آن در دختران و پسران به اجرا در آمد.
مواد و روش‌ها: در پژوهش توصیفی-همبستگی، از دانش‌آموزان دختر و پسر دبیرستان‌های زنجان، به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی، 150 دانش‌آموز (78 دختر، 72 پسر) انتخاب شدند. داده‌ها با کمک شاخص نمایه توده بدنی (BMI)، استرس ادراک شده کوهن، کیفیت زندگی جمع آوری شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های همبستگی پیرسون و tمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها‌: در دختران، BMI با استرس ادراک شده، همبستگی مثبت معنی‌داری داشت (27/0= r و 05/0>p ). همچنینBMI  رابطه مثبت معنی‌داری با رضایت عمومی، عواطف منفی، رابطه با معلم، پیشرفت، ماجراجویی، انسجام اجتماعی و کیفیت زندگی کلی داشت. در پسران نمایه توده بدنی با استرس ادراک شده، همبستگی معنی‌داری نداشت. عواطف منفی رابطه مثبت معنی‌دار ( 19/0‌=‌r و 05/0>p) و رابطه با معلم و انسجام اجتماعی همبستگی منفی معنی‌داری با BMI داشتند (05/0>p ). استرس ادارک شده در دختران و پسران تفاوت معنی‌داری به نفع دختران داشت (01/0>p ). ماجراجویی نیز تفاوت معنی‌داری در دو گروه به نفع پسران داشت (05/0>p) BMI تفاوت معنی‌داری بین دختران و پسران نداشت. اکثر مؤلفه‌های کیفیت زندگی در دختران و پسران رابطه منفی معنی‌داری با استرس ادراک شده داشتند.
نتیجه گیری: اجرای مداخلات مدیریت استرس و ارتقاء کیفیت زندگی مرتبط با سلامت می‌تواند در پیشگیری از چاقی و اضافه وزن دانش‌آموزان مؤثر باشد.