سابقه و هدف:استفاده از ترکیبات سالم و سازگار با محیط زیست یکی از دغدغههای مهم محققین تکنولوژی پس از برداشت است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر پوشش خوراکی ژل آلوئهورا و اسانس گلپر بر ماندگاری و خصوصیات کیفی میوه هلو رقم زعفرانی بود. مواد و روشها:تیمارهای مورد مطالعه شامل ژل آلوئهورا در غلظتهای صفر، 5/7 و 15 درصد و تیمار اسانس گلپر (Heracleum persicum) در سه سطح صفر و 100 و 200 ppm بر روی نمونههای هلو اعمال شدند. جهت بهینه سازی دادهها از روش سطح پاسخ استفاده شد. صفاتی مثل میزان مواد جامد محلول، pH آب میوه، اسیدهای قابل تیتراسیون، سفتی بافت میوه، فنل کل، خواص ارگانولپتیکی و ویژگیهای رنگی میوه بررسی شد. یافتهها:از پوشش آلوئهورا غنیشده با اسانس گلپر موجب کاهش اتلاف وزن (24/1%) و نرم شدن نمونهها طی دوران انبارداری و افزایش سفتی بافت (kg/cm2 35/7) و حفظ میزان ترکیبات فنولی کل میوه شد. افزایش زمان انبارداری و اسانس گلپر منجر به کاهش میزان اسیدهای آلی (68/0 درصد وزنی/ وزنی) و افزایش pH (63/3) نمونهها شد اما افزایش غلظت پوشش آلوئهورا باعث حفظ بیشتر اسیدهای آلی و کاهش pH نمونههای هلوی زعفرانی شد. میزان مواد جامد محلول کل نمونههای هلوی زعفرانی با افزایش زمان انبارداری و اسانس گلپر افزایش یافت اما با افزایش غلظت پوشش آلوئهورا بریکس نمونهها کاهش یافت. افزایش غلظت اسانس گلپر و زمان انبارداری باعث افزایش میزان شاخص رنگی L و b و کاهش شاخص رنگی a نمونههای هلوی زعفرانی شد اما با افزایش غلظت ژل آلوئهورا میزان شاخص رنگی L و b کاهش و شاخص رنگی a (قرمزی) نمونهها افزایش یافت. نتیجه گیری:نتایج نشان داد که استفاده از پوشش آلوئهورا غنیشده با اسانس گلپر موجب حفظ خواص کیفی و کاهش تخریب خواص حسی میوه هلو طی انبارداری شد.
Pirhayati A, Daraei garmakhany A, Gholami M, Mirzakhani A, Khalilzadeh Ranjbar G. Application of Aloe vera Gel Coating Enriched with Golpar Essential Oil on the Shelf Life of Peach Fruit )Prunus persica var, Zafarani(. Iranian J Nutr Sci Food Technol 2019; 13 (4) :75-88 URL: http://nsft.sbmu.ac.ir/article-1-2490-fa.html
پیرحیاتی احمد، دارائی گرمه خانی امیر، غلامی منصور، میرزاخانی عباس، خلیل زاده رنجبر قربان. کاربرد پوشش دهی با ژل آلوئهورا غنی شده با اسانس گلپر در انبارداری میوه هلو زعفرانی (Prunus persica var, Zafarani). علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران. 1397; 13 (4) :75-88