سابقه و هدف:کمبود ویتامین D یکی از مشکلات عمده سلامت در جهان و کشور ماست. این مطالعه برای مقایسه اثرات مکمل ماهانه 50000 واحد با مکمل روزانه 1000 واحد ویتامین D بر سطح سرمی 25-هیدروکسی ویتامین D (25(OH)D) انجام شد. مواد و روشها:در این کارآزمایی بالینی سه سو کور 90 نفر دانشجو با سطح 25(OH)D زیر 30 نانوگرم در میلیلیتر به سه گروه 30 نفری دریافت کننده ویتامین D3در دوز 50000 واحد در ماه، دوز 1000 واحد در روز، و دارونما تقسیم شدند. مداخله 12 هفته به طول انجامید و در ابتدا و انتهای آن سطح سرمی 25(OH)D، کلسیم، فسفر، و پاراتورمون، وزن، دور کمر و فشار خون اندازهگیری شد. یافتهها:در پایان مطالعه سطح 25(OH)D در کلیه گروهها به طور معنیداری افزایش یافته بود. این افزایش در گروه 50000 واحد بیشتر از گروه 1000 واحد (6/8±0/27 در مقابل 7/9±2/21 نانوگرم در میلیلیتر) (01/0=P) و در گروه 1000 واحد بیش از گروه دارونما بود (7/9±2/21 در مقابل 7/11±0/14 نانوگرم در میلیلیتر) (04/0=P). پاراتورمون در هر سه گروه کاهش معنیدار داشت اما تغییر بین گروهها معنیدار نبود. تغییرات بین گروهی کلسیم، فسفر، وزن، دور کمر، و فشار خون معنیدار نبود. مقایسه تغییرات ایجاد شده به ازای 100 واحد ویتامین D دریافتی تفاوتی بین دو گروه دریافت کننده مکمل در سطح 25(OH)D نشان نداد اما کاهش پاراتورمون در گروه 1000 واحد بیشتر از گروه 50000 واحد بود (2/4±7/2- در مقابل 1/2±3/1- پیکوگرم در میلیلیتر) (01/0=P). نتیجه گیری:هر دو مکمل ماهانه و روزانه باعث بهبود سطح 25(OH)D سرم شدند اما بر مبنای 100 واحد ویتامین D دریافتی، مکمل روزانه موجب کاهش بیشتر پاراتورمون شد و از این رو ممکن است مکمل روزانه تأثیرات مثبت بیشتری نسبت به مکمل ماهانه داشته باشد.
Kohanmoo A, Ranjbar S, Ghanbari F, Khosravinia D, Akhlaghi M. Comparing Effects of 1000 IU/day and 50000 IU/Month of Vitamin D Supplementation on 25-Hydroxy Vitamin D Levels of College Students: A Triple-Blind Randomized Controlled Trial. Iranian J Nutr Sci Food Technol 2020; 15 (2) :33-43 URL: http://nsft.sbmu.ac.ir/article-1-2973-fa.html
کهن مو علی، رنجبر سارا، قنبری فائزه، خسروی نیا دریا، اخلاقی معصومه. مقایسه اثر مکمل روزانه 1000 و ماهانه 50000 واحدی ویتامین D بر سطح 25-هیدروکسی ویتامین D سرم دانشجویان، کارآزمایی بالینی تصادفی سه سوکور. علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران. 1399; 15 (2) :33-43