گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ، dr.koohdar@gmail.com
چکیده: (2824 مشاهده)
سابقه و هدف:برهموم (پروپولیس) یکی از فرآوردههای مؤثر در مقابل باکتریهای غذازاد (food-borne bacteria) است که ترکیبات شیمیایی آن با توجه به موقعیت جغرافیایی و پوشش گیاهی منطقه متغیر میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر ضدباکتریایی عصاره الکلی برهموم منطقه طالقان بر چهار باکتریبیماریزای غذازاد انجام گردید. مواد و روشها:پس از تهیه برهموم، عصاره اتانولی آن گرفته شد. برای آنالیز و تعیین مواد و ترکیبات موجود در عصارهها از روش HPLC (کروماتوگرافی با بازده بالا) استفاده گردید. سپس آزمونهای میکروبی به روش انتشار در آگار و روش چاهک به منظور تعیین میزان تأثیر غلظتهای مختلف عصاره برهموم بر میکروبهای مورد مطالعه انجام شد. داده ها با کمک آزمونهای آماری تست دو جانبه فیشر (Fisher) و آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مورد سنجش قرار گرفت. یافتهها:ﺑﯿﺸﺘﺮیﻦ ممانعت از رشد (قطر هاله) باکتریهای سالمونلا و استافیلوکوکوس آرئوس ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ غلظت mg/ml 100 و کمترین آنها مربوط به غلظت mg/ml 75 عصاره بود و برای باکتریهای اشریشیاکلی و کمپیلوباکترژوژنی ﺑﯿﺸﺘﺮیﻦ ﻗﻄﺮ ﻫﺎﻟﻪ، مرﺑﻮط ﺑﻪ غلظت mg/ml 100 و کمترین آنها مربوط به غلظت mg/ml 50 عصاره برهموم بود. برای هر یک از باکتری ها در بازه مشخصی از غلظتهای عصاره مورد مطالعه، خاصیت مهارکنندگی وجود داشت اما برای باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عصاره مورد نظر در غلظتهای ۱۰۰تا 25/6 (میلیگرم بر میلیلیتر) خاصیت مهارکنندگی از خود نشان داد، با این تفاوت که در غلظت 5/12 (میلیگرم بر میلی لیتر) نتیجه MBC خلاف جهت نتیجه MIC را نشان داد. افزایش قطر هاله در غلظت بالاتر در همه گروهها از نظر آماری معنیدار بود (05/0p<). نتیجه گیری:تأثیر ضد میکروبی عصاره برهموم بر باکتریهای بیماریزای مورد بررسی، به شکل چشمگیری مشاهده شد.
Olamaeian N, Kouhdar V, Hosseini H. Assessment of the Antimicrobial Effects of Propolis from Taleghan Region on Foodborne Pathogenic Bacteria. Iranian J Nutr Sci Food Technol 2022; 17 (2) :99-107 URL: http://nsft.sbmu.ac.ir/article-1-3430-fa.html
علمائیان نسیم، کوهدار ولی اله، حسینی هدایت. بررسی اثر ضد میکروبی برهموم منطقه طالقان بر برخی از باکتریهای بیماریزای غذازاد. علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران. 1401; 17 (2) :99-107