حکمت شکرریز، محمد گله داری، لعیا سادات خرسندی، مسعود نیکبخت،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: دوکسوروبیسین با افزایش استرس اکسیداتیو موجب تخریب سلول‌های تومور و سلول‌های سالم بویژه در بافت قلب می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف کروسین بر استرس اکسیداتیو قلب موش‌های صحرایی تحت درمان با دوکسوروبیسین بود.
مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی تجربی۵۰ سرموش صحرایی نر بطور تصادفی به پنج گروه کنترل، دوکسوروبیسین، دوکسوروبیسین+تمرین، دوکسوروبیسین+کروسین و دوکسوروبیسین+تمرین هوازی و کروسین تقسیم شدند. دوکسوروبیسین با دوز mg/kg ۲ به صورت درون صفاقی تزریق شد. کروسین با دوز mg/kg ۱۰، به حیوانات خورانده شد. تمرین هوازی شامل ۶۰ دقیقه دویدن با شدت ۶۰-۴۰ درصد بیشینه سرعت، پنج روز در هفته بود. سطح مالوندی آلدهید و فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسایددیسموتاز بافت قلب اندازه‌گیری شدند. برای مقایسه گروه‌ها از آزمون ANOVA در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ ≥p استفاده شد.
یافته‌ها: تزریق دوکسوروبیسین سطح مالوندی آلدهید بافت قلب را بطور معنی‌داری افزایش (۰۰۰۱/۰=p) و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسایددیسموتاز (۰۰۰۱/۰=p) و کاتالاز (۰۰۰۱/۰=p) را بطور معنی‌داری کاهش داد. هشت هفته تمرین هوازی، مصرف کروسین و ترکیب مصرف کروسین و تمرین هوازی سطوح مالوندی آلدهید موش های تحت درمان با دوکسوروبیسین را بطور معنی‌داری کاهش
(۰۰۰۱/۰=p) و فعالیت آنزیم های کاتالاز(۰۰۰۱/۰=p) و سوپراکسایددیسموتاز(۰۰۰۱/۰=p) بافت قلب را بطور معنی‌داری افزایش داد (۰۰۰۱/۰=p).
نتیجه گیری: تمرین هوازی و مصرف کروسین به تنهایی و بصورت ترکیبی استرس اکسیداتیو ناشی از دوکسوروبیسین را کاهش و کاهش دفاع آنتی اکسیدانی ناشی از دوکسوروبیسین را بهبود دهد.
