الهام شریفی ذهابی، هادی عبداله زاد، محمدرضا گلپایگانی، خدیجه جمشیدی، میر امیر آغداشی، محمدرضا محمدحسینی آذر، شیرین فلاح پاکدل،
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: یکی از عوارض بیماری بتاتالاسمی، تجمع آهن به علت انتقال مکرر خون در این بیماران می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر شلاتوری آلفا لیپوییک اسید بر سطح سرمی آهن و شاخص‌های خونی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد.
مواد و روش‌ها: ۲۲ بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور به دو گروه دریافت کننده آلفا لیپوییک اسید (mg/d۶۰۰) و دارونما تقسیم شدند و به مدت ۸ هفته مکمل یا دارونما را مصرف نمودند؛ بعد از یک دورۀ شستشوی (washout) ۳ هفته ای، به افرادی که قبلا مکمل مصرف می‌کردند این بار دارونما و افرادی که دارونما مصرف می‌کردند مکمل به مدت ۸ هفته دیگر داده شد. در انتهای مطالعه، تغییرات سطح سرمی آهن، ظرفیت اتصالی کل آهن(TIBC) و شاخص‌های خونی در بین دو نوع مداخله مقایسه شد.
یافته‌ها: سطح سرمی آهن، TIBC و شاخص‌های خونی در زمان مصرف مکمل تغییری پیدا نکرد (۰۵/۰p>). تغییرات شاخص‌های خونی، سطح سرمی آهن و TIBC در بین دو نوع مداخله نیز تفاوت معنی‌داری نداشت (۰۵/۰p>). تعدادگلبول‌های سفید در دوره مصرف دارونما در مردان بطور معنی‌داری افزایش یافت (۰۴/۰p=) و متوسط هموگلوبین گلبولی در دورۀ دارونما در کل افراد و در مردان کاهش معنی‌داری داشت (برای هر دو ۰۲/۰p=).
نتیجه گیری: در این مطالعه مکمل آلفا لیپوییک اسید در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور اثرات معنی‌داری بر سطح سرمی آهن، TIBC و شاخص‌های خونی نداشت. انجام مطالعات دیگر با تعداد بیماران بیشتر و زمان مداخله طولانی تر ضروری می‌باشد.
