سابقه و هدف: به علت یافتههای متناقض و نبود هیچ مطالعهی جهت جمعبندی مطالعات اخیر، این مطالعه با هدف مرور سیستماتیک دادههای موجود در زمینه ارتباط رژیم مدیترانهای با دانسیته مواد معدنی استخوانی و شکستگیها و جمعبندی این اطلاعات در یک متاآنالیز انجام میشود.
مواد و روش‌ها: مطالعات قبلی در زمینهی ارتباط رژیم مدیترانهای با دانسیته مواد معدنی استخوانی و خطر شکستگی با جستجو در پایگاههای اطلاعاتی "PubMed" ، "Google Scholar"، "SCOPUS"و "ISI Web of Science" تا ژوئن ۲۰۱۶ با استفاده از کلیدواژههای Mesh و
non-Mesh مرتبط انتخاب شدند. مطالعات مشاهدهای که بر روی انسان‌ها انجام شده بود، ارتباط پیروی از رژیم غذایی مدیترانهای را با خطر شکستگی و دانسیته مواد معدنی استخوانی سنجیده بود، نسبتشانس یا خطرنسبی همراه با فاصلهی اطمینان۹۵٪ برای خطر شکستگی یا دانسیته مواد معدنی استخوانی و یا میانگین و انحراف معیار دانسیته مواد معدنی استخوانی را در طبقهبندیهای امتیاز رژیم مدیترانهای گزارش کرده بودند، انتخاب شدند.
یافته‌ها: با در نظر گرفتن معیار‌های ورود و هدف مطالعه ۱۳ مطالعه جهت مرور سیستماتیک و ۷ مطالعه جهت متاآنالیز انتخاب شدند. در متاآنالیزی بر روی ۶ اندازه اثر از ۴ مطالعه، کاهش ۳۴ درصدی خطر ابتلا به شکستگی ران با پیروی از رژیم مدیترانهای مشاهده شد (۸۵/۰-۵۱/۰ ؛۶۶/۰=RR). اگرچه که هتروژنیتی معنیدار در بین مطالعات یافت شد (۰۰۲/۰=Pheterogeneity ؛۲/۷۴٪=I۲). آنالیز زیرگروه‌ها نشان دادند که طراحی مطالعه منبع اصلی هتروژنیتی است. ارتباط معکوس در مطالعات کوهورت (۸۷/۰-۷۲/۰ ؛۷۹/۰=RR) و مورد-شاهدی (۸۵/۰-۵۱/۰ ؛۲۶/۰=RR) در آنالیز زیر گروه‌ها معنیدار باقی ماند. در متاآنالیز ۵ اندازه اثر از ۳ مطالعه، پیروی از رژیممدیترانهای به صورت مثبت با دانسیته مواد معدنی استخوانی در ستون فقرات کمری [اختلاف میانگین دانسیته مواد معدنی استخوانی در مقایسهی بیشترین سطح به کمترین سطح امتیاز رژیم مدیترانهای: ۱۲/۰(g/cm۲)؛ ۰۶/۰-۱۹/۰] و استخوان ران [۱۰/۰ (g/cm۲)؛ ۰۶/۰-۱۵/۰] مرتبط بود. در مورد کل استخوان ران اختلاف میانگین در مقایسهی بیشترین سطح به کمترین سطح پیروی از رژیم مدیترانهای ۱۱/۰ (g/cm۲) بود [۱۱/۰(g/cm۲)؛ ۰۹/۰-۱۴/۰].
نتیجه گیری: پیروی از رژیم مدیترانهای با کاهش خطر ابتلا به شکستگی و میانگین دانسیته مواد معدنی استخوانی بیشتر مرتبط است.
