---

سابقه و هدف: اگر چه بسیاری از مطالعات مشاهده‌ای و کارآزمایی تأثیر مصرف لبنیات بر وزن و ترکیب بدن را بررسی کرده‌اند، اما نتایج به دست آمده از این مطالعات بسیار متناقض ‌است. پژوهش حاضر با هدف مرور سیستماتیک و متاآنالیز به منظور خلاصه کردن اطلاعات حاصل از مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) درباره‌ی بررسی تأثیر مصرف لبنیات بر وزن، بافت چربی بدن، بافت بدون چربی بدن و دور کمر در افراد بزرگسال (بالای ۱۸ سال) انجام شد. مواد و روشها: پایگاه‌های PubMed، ISI web of Science، SCOPUS، Science Direct و EMBASE از ژانویه ۱۹۶۰ تا اکتبر ۲۰۱۱ برای یافتن مطالعات مرتبط منتشر شده به زبان انگلیسی و غیرانگلیسی مورد جستجو قرار گرفت. در نهایت ۱۶ مطالعه برای مرور سیستماتیک و ۱۴ مطالعه برای متاآنالیز انتخاب شد. یافتهها: جستجوی شامل ۱۴، ۱۲، ۶ و ۸ مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی بود که به ترتیب، اطلاعات مربوط به وزن، بافت چربی، بافت بدون چربی و دور کمر را ارائه کرده بودند. تفاوت میانگین کل برای اثر لبنیات بر وزن ۶۱/۰- کیلوگرم بود (۷۵/۰ ، ۲۹/۱- :I‍ C۹۵% و ۰۸/۰= P). افزایش دریافت لبنیات می‌تواند سبب کاهش بافت چربی بدن به میزان ۷۲/۰ کیلوگرم (۱۴/۰- ، ۲۹/۱- :I‍ C۹۵% و ۰۱/۰= P) و افزایش بافت غیرچربی بدن به میزان ۵۸/۰ کیلوگرم (۹۹/۰ ، ۱۸/۰ :I‍ C۹۵% و ۰۱/۰< P) و کاهش بیشتر اندازه‌ی دور کمر به میزان cm ۱۹/۲ در مقایسه با گروه کنترل شود (۹۶/۰- ، ۴۲/۳- : I‍ C۹۵ % و ۰۰۱/۰< P). آنالیز زیرگروه ها نشان داد که افزایش دریافت لبنیات بدون محدود کردن انرژی دریافتی سبب تغییر معنی‌داری در وزن، بافت چربی، بافت بدون چربی و اندازه‌ی دور کمر نمی‌شود. در حالی که استفاده از رژیم کاهش وزن غنی از لبنیات به کاهش وزن بیشتر به میزان ۲۹/۱ کیلوگرم (۶/۰- ، ۸۹/۱-I: ‍C ۹۵% و ۰۰۱/۰< P) و کاهش بیشتر در بافت چربی به میزان ۱۱/۱ کیلوگرم (۴۷/۰- ، ۷۵/۱- : I‍C ۹۵% و ۰۰۱/۰= P) و افزایش بافت بدون چربی به میزان ۷۲/۰ کیلوگرم (۳۲/۱ ، ۱۲/۰ : I‍ C۹۵% و ۰۲/۰= P) و کاهش بیشتر اندازه‌ی دور کمر cm ۴۳/۲) ۴۴/۱- و ۴۲/۳- : CI‍۹۵% و ۰۰۱/۰= P) در مقایسه با گروه کنترل منجر می‌شود. نتیجه گیری: افزایش مصرف لبنیات بدون محدودیت انرژی دریافتی به تغییر معنی‌دار وزن یا ترکیب بدن منجر نمی‌شود، در حالی که همراه کردن رژیم کاهش وزن با محصولات لبنی تأثیر معنی‌داری بر وزن، بافت چربی، بافت بدون چربی و اندازه‌ی دور شکم در مقایسه با دریافت رژیم کاهش وزن دارد. واژگان کلیدی: لبنیات، وزن، بافت چربی، بافت بدون چربی، دور کمر، کارآزمایی بالینی

---

سابقه و هدف: دیسمنوره اولیه یکی از شایع‌ترین مشکلات زنان سنین باروری است. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر روغن زیتون اکسترا ویرجین با ایبوپروفن بر دیسمنوره اولیه طراحی شد. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی متقاطع (IRCT۲۰۱۳۰۵۱۱۱۰۸۰۴N۲)، ۶۰ دانشجوی ۱۷ تا ۳۰ ساله ساکن خوابگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب، و به تصادف و نسبت ۱ به ۱ در یکی از دو گروه دریافت کننده ایبوبروفن یا روغن زیتون اکسترا ویرجین قرار گرفتند. در گروه اول از دو هفته قبل از شروع قاعدگی به مدت دو ماه روزانه روغن زیتون (روزانه ۲۵ سی‌سی) را مصرف نموده و فرم ثبت وضعیت روزانه که شامل مقیاس درد خطی بصری بود، را در سه روز اول سیکل قاعدگی پر نمودند و پس از چهار هفته دوره پاکسازی در دو سیکل بعدی ایبوبروفن ۴۰۰ میلی‌گرم هر ۸ ساعت یکبار را در سه روز اول سیکل قاعدگی مصرف نمودند. گروه دوم نیز همین شیوه درمانی را طی نموده با این تفاوت که در دو سیکل اول ایبوبروفن و سپس روغن زیتون را مصرف نمودند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و به صورت خود- گزارش‌دهی جمع‌آوری شد و در محیط نرم افزار SPSS ۱۶ و با استفاده از آزمون‌های آماری تی تست و مدل خطی آمیخته تجزیه و تحلیل گردیدند. یافتهها: اگر چه در دوره قبل از مداخله، میانگین شدت درد در دو گروه روغن زیتون و ایبوپروفن، اختلاف آماری معنی‌داری نداشت، ولی نتایج نشان داد که بین شدت دیسمنوره اولیه در دوره قبل از درمان با دوره‌های بعد از درمان (دوره‌های پیگیری) اختلاف آماری معنی‌داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<). مقایسه‌های دو گانه نیز نشان داد که اختلاف آماری معنی‌داری بین مصرف روغن زیتون با ایبوپروفن و همچنین قبل و بعد از درمان در هر دو گروه درمانی وجود دارد. نتیجه گیری: مصرف روغن زیتون فوق بکر در درمان دیسمنوره اولیه مؤثر است و به نظر می‌رسد می‌تواند جایگزینی برای مصرف داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی باشد. واژگان کلیدی: دیسمنوره اولیه، روغن زیتون، ایبوپروفن، کارآزمایی بالینی متقاطع

---

سابقه و هدف: سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک بیماری مزمن و ناتوان کننده با اختلالات عملکرد دستگاه گوارش و با اثرات جدی و مضر بر کیفیت زندگی  است. با توجه به تأثیرات مثبت ویتامین D بر سیستم ایمنی بدن و نفوذپذیری روده، مطالعه حاضر، با هدف بررسی تأثیر مکمل یاری ویتامین D  بر بهبود علائم بیماری سندرم روده تحریک‌پذیر طراحی شد.

مواد و روش‌ها: ۶۶ بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر، که کمبود ویتامین D داشتند به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند بیماران یک عدد کپسول ویتامینD۳ ( IU۵۰۰۰۰ ) به‌صورت ژل نرم  یا دارونما (آرد برنج) در هفته به مدت ۸ هفته مصرف می‌کردند (تمامی افراد دو گروه توصیه‌های غذایی و  فعالیت بدنی را طی مطالعه دریافت کردند). سطح سرمی کله کلسیفرول، شدت علائم بالینی و شاخص‌های تن‌سنجی در شروع و پایان مطالعه  اندازه‌گیری شد تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار  SPSS انجام شد.

یافته‌ها‌: در این پژوهش، مصرف ویتامین D موجب افزایش معنی‌دار در سطح سرمی این ویتامین (با اختلاف میانگین قبل منهای بعد از مطالعه: ۱۴±۲۴/۲۳- ) و کاهش معنی‌دار در شدت علائم بالینی بیماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر گردید (۰۵/۰p<).

نتیجه گیری: دریافت قرص ویتامین  Dمی‌تواند در بهبود کیفیت زندگی و کاهش شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر که دچار کمبود ویتامین مذکور هستند مؤثر باشد.

واژگان کلیدی: سندرم روده تحریک‌پذیر، ویتامین D۳، کارآزمایی بالینی