استادیار آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات اختلالات رفتاری و سوءمصرف مواد و گروه بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. ، Barati@umsha.ac.ir
چکیده: (6128 مشاهده)
سابقه و هدف:بارداریازدورههایویژهدرزندگیزناناستکهبا افزایشنیازهایتغذیهایهمراهاست. مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر سازههای تئوری شناختی اجتماعی در ارتقاء رفتارهای تغذیهای زنان باردار انجام پذیرفت. مواد و روشها:این مطالعه نیمه تجربی در سال 1394 روی 96 نفر زن باردار 3 منطقه شهر تبریز انجام گرفت. در هر منطقه یک مرکز بهداشتی درمانی بهصورت تصادفی به عنوان گروه آزمون و یک مرکز به عنوان گروه کنترل تعیین گردید (هر گروه 48 نفر)، سپس برنامه آموزشی تدارک دیده شده بر روی گروه آزمون در قالب 5 جلسه 50 دقیقهای، به مدت دو ماه اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه برای سنجش سازههای تئوری شناختی اجتماعی و رفتار تغذیهای بود که قبل و دو ماه پس از آخرین جلسه آموزشی جمعآوری گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS-20 و بهکارگیری آزمونهای کای دو، دقیق فیشر، مک نمار، تی مستقل و تی زوجی تحلیل گردید. یافتهها:نمرات مادران در سازههای آگاهی، انتظارات پیامد، ارزشهای پیامد، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی، خودتنظیمی، تعیینکنندگی متقابل و رفتارهای تغذیهای در گروه آزمون افزایش معنیداری را نشان داد (001/0>P). همچنین بعد از مداخله آموزشی در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل میانگین نمرات دریافت اسیدفولیک، آهن، مولتیویتامین و تعداد واحدهای غذایی روزانه نان و غلات، شیر و لبنیات، میوهجات و سبزیها افزایش معنیدار را نشان داد (001/0>P). نتیجه گیری:اجرای مداخله آموزشی مبتنی بر سازههای تئوری شناختی اجتماعی میتواند نقش مؤثری در اصلاح الگوهای رفتار تغذیهای زنان باردار داشته باشند.
Bashirian S, Jalili M, Karimi-shahanjarini A, Soltanian A, Barati M. Effectiveness of Educational Program Based on Social Cognitive Theory Constructs to Promote Nutritional Behaviors among Pregnant Women in Tabriz . Iranian J Nutr Sci Food Technol 2017; 12 (3) :1-10 URL: http://nsft.sbmu.ac.ir/article-1-2287-fa.html
بشیریان سعید، جلیلی مطهره، کریمی شاهنجرینی اکرم، سلطانیان علیرضا، براتی مجید. تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر سازههای تئوری شناختی اجتماعی بر ارتقاء رفتارهای تغذیهای زنان باردار شهر تبریز. علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران. 1396; 12 (3) :1-10