ملی استاندارد ایران-پژوهشگاه استانداردذ ، l.rashidi@standard.ac.ir
چکیده: (4531 مشاهده)
سابقه و هدف:انار پوست سیاه یکی از ارقام بومی ایران است که تقریباً نسبت به ارقام دیگر کمیاب بودهو به عنوان داروی گیاهی از آن استفاده میشود. در این تحقیق هدف، بررسی ترکیبات پلیفنولی و میزان فعالیت آنتیاکسیدانی آب انار پوست سیاه ساوه و تغلیظ شده آن با استفاده از خشککن انجمادی و خشککن تحت خلاء و انتخاب بهترین روش تغلیظسازی آب انار است. مواد و روشها:انارها پس از شستشو، توسط آب میوهگیری، آبگیری شدند و پس از تغلیظسازی با دو روش خشککن انجمادی و آون تحت خلاء، فعالیت آنتیاکسیدانی با استفاده از روش DPPH، فنول کل با استفاده از روش رنگ سنجی فولین سیوکالتو، فلاوونوئیدها با روش رنگ سنجی کلرید آلومینیوم، شناسایی و تعیین مقدار ترکیبات پلی فنولی با استفاده از دستگاه HPLC در نمونههای آب انار اندازهگیری شدند. یافتهها:بیشترین ترکیب پلیفنولی در نمونههای آب انار تغلیظ شده، پونیکالاژین B بود. آب انار تغلیظ شده با خشککن انجمادی، در مقایسه با آب انار طبیعی و تغلیظ شده آن در آون خلاء، بیشترین فعالیت آنتیاکسیدانی (40/0±0/70 درصد)، فنول کل (75/0±0/2517 میلیگرم گالیک اسید در لیتر) و فلاوونوئید (00/0±50/390 میلیگرم کوئرستین در لیتر) را داشت. بین مقادیر حاصل از تعیین فعالیت آنتیاکسیدانی، فلاوونوئید کل، ترکیب درصد ترکیبات پلیفنولی و فنول کل اندازهگیری شده در نمونههای تغلیظ شده و آب انار طبیعی اختلاف معنیداری (05/0>p) وجود داشت. نتیجه گیری:آب انار پوست سیاه ساوه تغلیظ شده در خشککن انجمادی در مقایسه با آب انار تغلیظ شده در آون تحت خلاء بیشترین میزان ترکیب پلیفنولی و خواص آنتیاکسیدانی را داشت. بنابراین تغلیظسازی آب انار با استفاده از خشککن انجمادی به دلیل حفظ ترکیبات بیوفنولی و فعالیت آنتیاکسیدانی آنها به منظور کاربرد در صنعت غذا پیشنهاد می شود.
Hoseini S, Rashidi L, Homapour M. Investigation of Polyphenolic Compounds and Antioxidant Properties of black peel Pomegranate Juice cultivar (Punica granatum) in Saveh . Iranian J Nutr Sci Food Technol 2019; 14 (1) :99-108 URL: http://nsft.sbmu.ac.ir/article-1-2613-fa.html
حسینی ثنا، رشیدی لادن، هماپور مسعود. بررسی ترکیبات پلی فنولی و خواص آنتی اکسیدانی آب انار رقم پوست سیاه ساوه (Punica granatum). علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران. 1398; 14 (1) :99-108